Dag 1: Introduce yourself

Mijn naam is Sariitha (nou niet echt, is mijn nickname), 24 jaar oud en ben ondertussen al drie jaar gelukkig getrouwd. Zoals je kan zien ben ik, voor westerse normen, jong getrouwd, maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Samen met le husband en onze geliefde Sheeba woon ik in een klein dorpje in het noorden van Antwerpen. Maar voor ik zover ben geraakt heb ik nog vanalles meegemaakt.

Cuteness overload

Peekaboo!

Ons papa is afkomstig uit Marokko en mijn mama is in Belgie geboren, maar ook uit met Marokkaanse roots. Dat maakt van mij een kind uit de tweede generatie (heb dat generatieding nooit echt begrepen). Zelf ben ik enorm trots op mijn beide roots, Marokkaanse & Belg. Ik voel mij evenveel Belg als Marokkaan, maar wat bij mij op de eerste plaats komt is het feit dat ik een moslima ben.

Inkom haven Tanger

Stand aan Nador

Tot mijn zeven jaar heb ik samen met mijn ouders en broertje in Borgerhout gewoond. Voor de Nederlanders die Borgerhout niet kennen: Borgerhout bestempelt men vaak als 'zwarte wijk' #hatethatword. Het was altijd al een droom geweest voor mijn ouders om hun eigen huis te bouwen in een groene wijk waar hun kinderen buiten konden spelen. Dus toen ze de kans kregen om buiten te stad te bouwen, zijn ze er meteen voor gegaan. Samen met mijn drie broers, ondertussen waren er nog twee andere bijgekomen, heb ik een gelukkige kindertijd gekend in een klein dorpje met veel groen (ons huis was omringd met velden waar paarden en schapen in stonden).

 

Ouderlijk huis

Als het op school aankomt heb ik altijd getwijfeld over wat ik wou doen. In het middelbaar heb ik een jaar latijn gevolgd, van het derde t.e.m. het vijfde middelbaar heb ik wetenschappen-wiskunde gestudeerd. Tegen het begin van het vijfde middelbaar wist ik dat ik niet meer in de wetenschappelijke richting wou verdergaan, ik wou met mensen werken. Dus voor mijn laatste twee jaar heb ik Menswetenschappen gestudeerd en hier ook in afgestudeerd in de zomer van '06.

De volgende stap was het hoger onderwijs, dit verliep ook niet vlekkeloos. Tegen september wist ik nog altijd niet wat ik wou doen en ik had er uiteindelijk voor gekozen om Psychologie te volgen aan de Vrije Universiteit te Brussel. Dit was niks voor mij en op aanraden van mijn ouders heb ik mij ingeschreven voor de lerarenopleiding (basisonderwijs), na twee jaar sukkelen heb ik besloten dat dat ook niets voor mij was. Hierna heb ik maandenlang zitten nadenken over mijn toekomst en welke richting ik uit wou gaan. Na heel was rondzoeken en rond vragen heb ik voor een opleiding als maatschappelijk assistent gekozen. EINDELIJK had ik mijn ding gevonden, iets wat ik graag deed en waar ik ook goed in was.

Kort samengevat ben ik een: Studente, vrouw, dochter, optimist, moslima, zus en nog veel meer.